Ήρθιν ου Αύγουστους, σώθκαν κι τ’ αλώνια, ιέμασιν ου κόσμους τα γιννήματα κι άμα τσάκσιν λίγου η ζέστα, χίρσαν στ’ αμπέλια να παρδαλίζν τα σταφύλια.
Οι ντραγαταίοι ταίριασαν τς καλύβις κι τς φλάχτρις στα ψηλότιρα τα δέντρα, να μπουρούν να γλέπν όσου μακρύτιρα γένιτι. Ανάρια τα κούτσουρα μ΄ ασπρούσ΄κις μέσ’ στ’ αμπέλια, να μην τα σ΄μαδέβ΄ εύκουλα ου κλέφτς....................
Μπορείτε να κατεβάσετε το παραπάνω κείμενο, μαζί με τα υπόλοιπα κείμενα του Κουζιάκη πατώντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ.