Όταν πάινα στου σκουλειό, σάματ΄ μ΄ άφηνις να διαβάζου στου σπίτ΄! Όλου στ’ Βαν.τσιόστρατα κι στ’ Γκουμπλιτσιόστρατα μι πάινις για γλύκα. Θυμάσι ικείν΄ τηλ΄μέρα π’ τσάκουσιν μιά τρανή βρουχή κι γίνγκα μπλιόντα κι οι λάσπις έφταναν ώς τα φτιά μ’ κι δέν ήταν λάσπις αυτές, ήταν άσπρους πηλός κι ακουλνούσιν ου άτιμους... Τί να σι πώ! Τότι ήταν πόφαγα κι του μπιρντάχ΄ κι του θυμούμι ακόμα!
Μπορείτε να κατεβάσετε το παραπάνω κείμενο, μαζί με τα υπόλοιπα κείμενα του Δ. Βούρκα πατώντας ΚΛΙΚ ΕΔΩ.
