- Καλημέρα, μάνα! Τί φκιάν.τς; Ιμείς είμιστι πουλύ καλά. Χαλεύου να σι πώ οτι ιπιτέλους απόχτσαμι πιδί κι' ιμείς όπους όλους ου κόσμους.
Όμους του πρόβλημα είνι οτ' η γναίκα-μ' δέν έχ΄ γάλα να του βζάξ', γιατιαυτό απουφάσισάμι να του βζάξ' μνιά μαύρ' γναίκα που γέν.τσι μαζί μι τν θκιά-μ' ιδώ στου Γιδά.
Τί να σι πώ όμους, βρέ μάνα: γλέπου τώρα τιλιφταία οτι του πιδί όσου πιρνάει ου κιρός μαυρίζ' πλιότιρου!
Κι τουν απαντάει η μάνα-τ':
-Πιδί-μ', όντα γιννήθκις ισύ κι' ιγώ δέν είχα γάλα κι αναγκάσ'καμι να σι δώσουμι γάλα απου μνιά γίδα, αλλα γλέπου οτι τα κέρατα τώρα τα βγάν.τς... Μσόχαζι! Ά, Μσόχαζι!
[Απο τη σελίδα «Ο Ζαλοβίτης», του Χρ. Ζτάλιου]
